ریسک نکول چیست؟ هر آنچه باید درباره ریسک نکول بدانیم

ریسک نکول چیست؟

ریسکی است که وام دهنده را تهدید می‌کند به صورتی که وام گیرنده قادر به پرداخت بدهی‌های خود نباشد. وام دهندگان و سرمایه‌گذاران تقریباً در همه اشکال تمدید اعتبار در معرض خطر این ریسک قرار دارند. سطح بالاتری از این ریسک منجر به بازده بالاتر و در عوض، نرخ بهره بالاتر برای وام دهنده می‌شود. در واقع اگر فرد یا شرکتی به صورت خواسته یا ناخواسته نتواند به قراردادهای مالی بسته شده عمل کند این ریسک اتفاق می‌افتد.

این ریسک فقط در مورد اشخاصی که وام گرفته‌اند اعمال نمی‌شود بلکه در شرکت‌هایی که اوراق قرضه منتشر می‌کنند نیز وجود دارد که به دلیل محدودیت‌های مالی قادر به پرداخت سود این اوراق نیستند. هر زمان که یک سرمایه‌گذار در حال ارزیابی یک سرمایه‌گذاری است، تعیین سلامت مالی یک شرکت در ارزیابی ریسک سرمایه‌گذاری بسیار مهم است.

[irp posts=”8943″ name=”چگونه ایده‌ال گرایی و توجه زیاد به نسبت ریسک به ریوارد باعث زیان معامله‌گر می‌شود؟”]

این ریسک می‌تواند در نتیجه تغییرات گسترده اقتصادی یا تغییر در وضعیت مالی شرکت اتفاق بیفتد. رکود اقتصادی می‌تواند بر درآمد بسیاری از شرکت‌ها تأثیر بگذارد و بر توانایی آن‌ها در پرداخت سود بدهی و در نهایت بازپرداخت بدهی نیز تأثیر می‌گذارد. شرکت‌ها ممکن است با عواملی مانند افزایش رقابت و پایین آمدن قدرت قیمت‌گذاری روبرو شوند و در نتیجه تأثیر مالی مشابهی داشته باشند. واحدها برای کاهش این ریسک باید درآمد خالص کافی و جریان نقدی ایجاد کنند.

ریسک نکول را می‌توان با استفاده از ابزار استاندارد اندازه‌گیری، از جمله نمرات FICO برای اعتبار مصرف کننده و رتبه بندی اعتبار برای مسائل بدهی شرکت‌ها و دولت اندازه‌گیری کرد. رتبه بندی اعتباری برای موضوعات بدهی توسط سازمان‌های رتبه بندی آماری معتبر ملی (NRSRO)، ارائه می‌شود.

تعیین خطر ریسک نکول

وام دهندگان به طور کلی صورت‌های مالی شرکت را بررسی می‌کنند و چندین نسبت مالی را برای تعیین احتمال بازپرداخت بدهی به کار می‌گیرند. جریان نقدی رایگان، وجه نقدی است که پس از سرمایه‌گذاری مجدد شرکت تولید می‌شود و با کسر هزینه‌های سرمایه از جریان نقدینگی محاسبه می‌شود. جریان نقدی رایگان برای مواردی مانند بدهی و پرداخت سود سهام استفاده می‌شود. رقم گردش پول نقد رایگان که نزدیک به صفر یا منفی است نشان می‌دهد که شرکت ممکن است در تولید وجه نقد لازم برای تحویل پرداخت‌های وعده داده شده با مشکل روبرو شود. این موضوع می‌تواند خطر ریسک نکول بالاتری را نشان دهد.

نسبت پوشش بهره، یک نسبت است که می‌تواند به تعیین خطر نکول کمک کند. نسبت پوشش بهره با تقسیم سود شرکت قبل از بهره و مالیات (EBIT) بر پرداخت دوره‌ای سود بدهی آن محاسبه می‌شود. نسبت بالاتر نشان می‌دهد که درآمد کافی برای پوشش پرداخت سود وجود دارد. این مسئله میزان ریسک کمتری را نشان می‌دهد.

انواع ریسک نکول چیست؟

آژانس‌های رتبه بندی برای کمک به ارزیابی این ریسک، شرکت‌ها و نهادهای سرمایه‌گذاری را ارزیابی می‌کنند. امتیازات اعتباری ایجاد شده توسط آژانس‌های رتبه بندی را می‌توان در دو دسته طبقه‌بندی کرد: درجه سرمایه‌گذاری و درجه غیر سرمایه‌گذاری. بدهی با درجه سرمایه‌گذاری بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران قرار می‌گیرد. برعکس، بدهی درجه غیر سرمایه‌گذاری بازده بالاتری نسبت به اوراق قرضه امن‌تر ارائه می‌دهد، اما با احتمال بدهی بیشتری همراه است.

در حالی که مقیاس‌های درجه بندی استفاده شده توسط آژانس‌های رتبه بندی متفاوت هستند، بیشتر بدهی‌ها به طور مشابه درجه بندی می‌شوند. هر نوع انتشار اوراق توسط S&P از AAA تا D امتیاز داده می‌شود. هر چیزی که دارای درجه BB و پایین باشد درجه غیر سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.

[irp posts=”19922″ name=”خرید پله ای در بورس چیست؟ | کاهش ریسک افزایش سود”]

ریسک نکول چگونه کار می‌کند؟

اگرچه تعریف این ریسک کاملاً مشخص است، اما اندازه‌گیری آن چندان مشخص نیست. بسیاری از موارد در درجات مختلف می‌توانند بر ریسک یک صادر کننده تأثیر بگذارند. به عنوان مثال عواملی مانند جریان نقدی ضعیف یا در حال سقوط ناشی از عملیات (که معمولاً برای پرداخت سود و اصل آن لازم است)، افزایش نرخ بهره، یا تغییر در ماهیت بازار که بر صادر کننده تأثیر منفی بگذارد (مانند تغییر در فناوری، افزایش رقبا یا تغییرات نظارتی) و … می‌تواند تأثیرگذار باشند.

آژانس‌های رتبه بندی مانند مودیز و استاندارد اند پورز با تحقیق و بررسی پیشنهادات اوراق قرضه را تجزیه و تحلیل می‌کنند تا ریسک نکول یک ناشر را در یک اوراق بهادار خاص اندازه‌گیری کنند. نتایج کار آن‌ها رتبه بندی اعتباری است که سرمایه‌گذاران می‌توانند آن را بررسی و با سایر ناشران مقایسه کنند.

ریسک اعتباری

ریسک اعتباری، احتمال ضرر ناشی از عدم پرداخت وام یا دریافت تعهدات قرارداد توسط وام گیرنده است. در واقع ریسکی که از نکول طرف قرارداد یا وام گیرنده برای پرداخت اصل و سود وام حاصل می‌شود، ریسک اعتباری نامیده می‌شود. گاهی اوقات ضررهای ناشی از این ریسک قبل از نکول رخ می‌دهند. این نوع ریسک مهم‌ترین عامل تولید ریسک در شرکت‌های مالی و بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات است. برای اندازه‌گیری میزان این ریسک باید موارد مختلفی را بررسی کرد:
• میزان احتمال نکول
• میزان تعهد اعتباری
• نرخ بازیافت

معمولاً در تمام موارد میزانی از ریسک نکول وجود خواهد داشت. در واقع هر چه میزان این ریسک بیشتر باشد نرخ بهره بالاتری نیز وجود خواهد داشت.

[irp posts=”8928″ name=”0 تا 100 پلتفرم های معاملاتی فارکس و بورس ایران”]

بررسی مفهوم ریسک مساعد و نامساعد، ریسک سیستماتیک و غیر سیستماتیک، ریسک صندوق طلا  و… اینها انواع ریسک در بازارهای مختلف مالی می باشد.